Iwona B.: Ja chciałabym zaprotestować przeciwko takiemu obrazowi kierownictwa duchowego jako wysłuchiwania problemów...

o. Jacek K.: Pojęcie kierownictwa duchowego związane jest, o ile się nie mylę, z duchowością jezuicką. Jezuici byli przez długi czas odpowiedzialni za formację seminaryjną, co wpłynęło na sposób formowania kapłanów. Ale to nie jest obowiązujące i nie wszędzie musi tak być. U nas na przykład najważniejsze we wzrastaniu w wierze jest to, co rozgrywa się "na obrzeżach" - tam, gdzie zaczyna się moja słabość i bezradność, które oddaję w sakramencie. Tu jest miejsce tylko dla spowiednika. Dlatego też na spowiedź umawiam się z ludźmi zawsze, na rozmowę - zależy. Chciałbym, żeby rozmowa kończyła się Sakramentem Spowiedzi, bo wtedy przestaje być tylko moim doradztwem i oboje mamy pewność, że to jest łaska, że to jest Pan Jezus.

o. Jarosław K.: Wracając do tego, co mówił Piotr, pozostaje problem minutowych spowiedzi. Ważne jest, żeby czas spowiedzi to była jednak chwila konfrontacji z osobą, która przychodzi. Żeby podczas tych 10 minut nawiązać jakąś rozmowę, zadać pytanie, żeby penitent wiedział, że też może zadać pytanie i otrzymać odpowiedź. Konfesjonał to jest nie tylko wyznanie grzechów i odpukanie, konfesjonał to jest również krótka, ale istotna rozmowa.

o. Jakub K.: Od trzydziestu kilku lat, od kiedy bracia w naszym klasztorze wprowadzili stały dyżur w konfesjonale doświadczamy, że w pracy duszpasterskiej nie wystarczą płomienne kazania. Jeżeli one mają trafić do ludzkich serc i przemienić je, to musi im towarzyszyć praca w konfesjonale. I Sakrament Pokuty powinien być tak sprawowany, aby był nie tylko wyznaniem grzechów i uzyskaniem rozgrzeszenia, ale by coraz bardziej stawał się sakramentem duchowego rozwoju.

o. Jacek.: Nie bez powodu w historii Kościoła zawsze, kiedy zaczynała się jakaś herezja czy schizma, zawsze atakowano spowiedź uszną i celibat księży - dwie rzeczy bardzo trudne i pozornie niekonieczne. Każda reforma na początek te elementy "zdmuchiwała". Uważano, że jeśli zostaną usunięte, Kościół nie straci niczego ważnego.

o. Jakub K: A jednak odnowa Kościoła może dokonać się jedynie przez naszą osobistą świętość: świętość kapłanów i ludzi świeckich. A ta świętość jest niemożliwa bez Sakramentu Pokuty.