Mt 18, 18 odnosi się do władzy odpuszczania grzechów, jaką posiada Kościół. Kontekst (Mt 18, 15nn), który mówi o tym, jak ma reagować wspólnota na publicznego, niepoprawnego grzesznika, wskazuje, że "związywać" oznacza wyłączanie z działalności wspólnoty, a "rozwiązywać" oznacza zdjęcie ekskomuniki, tj. dopuszczenie do życia społecznego w gminie religijnej. Trzeba tu zauważyć, że "związywanie" nie ma na celu ostatecznego potępienia, ale, po pierwsze, wyrazistość wspólnoty wiernych, a po drugie, zbawienie wykluczonego. Tak bowiem nalezy interpretować tajemnicze dość zdanie św. Pawła: "ja zaś, nieobecny wprawdzie ciałem, ale obecny duchem, juz potępiłem, tak jakbym był wśród was, sprawcę owego przestepstwa [chodzi o niepoprawnego grzesznika]. Przeto wy, zebrawszy się razem w imię Pana naszego Jezusa, w łączności z duchem moim i z mocą Pana naszego Jezusa, wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa" (1 Kor 5,3-5). Zatracenie ciała oznacza oczyszczenie z grzechu. Ostateczny cel to ratunek ducha, czyli po prostu ratunek człowieka.

W dzisiejszych czasach słowa te odnoszą się oczywiście - choć nie tylko - do władzy sakramentalnego odpuszczania grzechów, jaką mają kapłani. Generalnie trzeba powiedzieć, że słowa Jezusa dają wspólnocie Kościoła władzę wykluczenia każdego, kto nie chce się nawracać ze swoich ciężkich grzechów. Kościół też ma władzę przyjęcia do wspólnoty każdego, kto z sercem skruszonym o to prosi. Konkretne formy tej władzy Kościoła mogą się jednak zmieniać na przestrzeni wieków.

Dariusz Kowalczyk, jezuita.